Γιατί με αυτό το 0,17%
“Habemus Papam!”, φωνάζουν στην Ρώμη όταν επιτέλους εκλέγεται νέος Πάπας. Πλέον, μπορούμε και εμείς να φωνάξουμε: “Έχουμε Δήμαρχο!”
Τελείωσαν οι επανακαταμετρήσεις και ο κύριος Σπύρου δεν θα προχωρήσει σε περαιτέρω ενέργειες, αποδεχόμενος την διαφορά του 0,17% που δεν οδηγεί σε δεύτερο γύρο εκλογών.
Συνεχίζουμε, λοιπόν, με την κυρία Βάκα, αν και αρκετοί περίμεναν την αλλαγή, που τελικά δεν ήρθε. Ποιοι παράγοντες έπαιξαν τον καθοριστικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα, ώστε να μην οδηγηθούμε σε β’ γύρο;
1) Το Ληλάντιο
Αν κάτι έμαθα από τα χρόνια που ασχολήθηκα ενεργά με την τοπική αυτοδιοίκηση είναι το εξής απλό: όποιος παίρνει το Ληλάντιο, κερδίζει τις εκλογές. Η κυρία Βάκα έπαιξε χωρίς αντιπάλους μεγάλου βεληνεκούς, όπως οι κύριοι Βαβουλιώτης και Γιωγιός, με το αποτέλεσμα εκεί να θυμίζει περίπατο. Θα ήταν έτσι τα πράγματα εάν ένας από τους δύο τελικά ήταν υποψήφιος;
2) Η συσπείρωση.
Κινητοποίηση κομματικών μηχανισμών δεν υπήρχε στην περίπτωση του κυρίου Σπύρου. Η Χαλκίδα δεν έγινε ποτέ Αθήνα και ο ο κύριος Σπύρου ποτέ δεν έγινε “Δούκας”, αφού κυριάρχησε ο χαλαρός αέρας της ανεξάρτητης “πολυκομματικής” υποψηφιότητας, τη στιγμή που ήταν σαφές (τουλάχιστον για μένα) ότι μιλάμε για σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Δεν θα πούμε για εκείνους που δίστασαν να εμφανιστούν ακόμα και στις ομιλίες του, ή ακόμα κράτησαν το προσωπικό συμφέρον τους πάνω από το συλλογικό, της πόλης και εξαφανίστηκαν καθόλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, προσβλέποντας σε πιθανά μελλοντικά οφέλη. Αντίθετα, η κυρία Βάκα, με σύσσωμο το κομματικό επιτελείο της ΝΔ να δίνει το παρόν στις συγκεντρώσεις της και -φυσικά- με τα μέλη της ΟΝΝΕΔ Εύβοιας να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους εντός και εκτός εκλογικών τμημάτων, επωφελήθηκε τα μέγιστα. Εδώ, δεν θα πούμε για το come-back του Βασίλη Καθαροσπόρη.
3) Η αποχή.
Πολλοί ξέγραψαν τον Χρήστο Παγώνη σε τέτοιο βαθμό ώστε να ξεχάσουν και το σύνθημα που τον έκανε Δήμαρχο. “Έλα Ψήφισε” έλεγε παντού σε φυλλάδια και σε μέσα δικτύωσης ο Παγώνης, κινητοποίησε τον κόσμο και φυσικά έγινε το ανεπανάληπτο του 2014, που πολλοί ακόμα το φυσούν και δεν λέει να τους κρυώσει. Έτσι, οι μισοί μαθητές της Γ’ λυκείου κοιμόντουσαν την Κυριακή των εκλογών, ενώ οι φοιτητές δεν είχαν ούτε για τα εισιτήρια ώστε να επαναπατριστούν και να ψηφίσουν. Με τόσο μεγάλη αποχή δεν έρχονται αλλαγές, αλλά μικρές ανακατανομές. Δεν τα ξέρουν αυτά οι επικοινωνιολόγοι; Τί σπούδασαν;
4) Η μετατόπιση της συζήτησης σε ανούσια θέματα.
Μάθαμε προεκλογικά ότι ο Κύριος Σπύρου έχει βίλα με πιθανές παρανομίες. Σοβαρά τώρα; Μετατράπηκαν οι υποψήφιοι σε περιφερόμενα μοντέλα και η πασαρέλα έδινε και έπαιρνε στα μέσα δικτύωσης. Αυτή είναι η συμμετοχική δημοκρατία που θέλουμε; Αυτά προωθούν την πολιτική συζήτηση; Έγινε τέτοια; Και οι δύο πλευρές επιδόθηκαν σε έναν αγώνα που δεν έδειξε τα πραγματικά προβλήματα στους πολίτες. Έμαθε τελικά κανείς γιατί η Δημοτική Αγορά δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί; Εξαίρεση αποτελεί το τηλεοπτικό debate, όπου ο κύριος Σπύρου κατά την άποψή μου, “έγραψε” καλύτερα.
5) Η κουλτούρα (και) του Χαλκιδέου.
Κανείς δεν έμαθε στον Χαλκιδέο πως, όταν σε κάποιον έχουμε μια υποχρέωση τότε απλά του παίρνουμε πάστες, δεν τον ψηφίζουμε. Πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις η εκάστοτε δημοτική αρχή έχει το πάνω χέρι, ιδιαίτερα σε ζητήματα καθημερινότητας.
Κοντολογίς, πολλοί αυτό το διάστημα έχασαν τον ύπνο τους και ιδιαίτερα οι υποψήφιοι που έδωσαν έναν έντιμο αγώνα. Πολλοί αναρωτήθηκαν, τί θα γινόταν εάν είχαμε β’ γύρο ή εάν θα κατέβαιναν τελικά υποψήφιοι (είμαι ένας από αυτούς). Με υποθέσεις, όμως, τίποτα δεν προχωρά στη ζωη. Και ο καθένας πρέπει να κάνει και την αυτοκριτική του για αυτούς τους 76 παραπάνω που καθόρισαν τη ζωή μας για τα επόμενα πέντε χρόνια. Αυτό που ιδιαίτερα ακούγαμε στην Χαλκίδα (αλλά όχι στις υπόλοιπες περιφέρειες του Δήμου) αποτυπώθηκε στο εκλογικό αποτέλεσμα. Ο κόσμος ήθελε την αλλαγή και φαίνεται ότι το πρόσωπο του κυρίου Σπύρου μπορούσε να την εκφράσει, ίσως στο πιο δημοκρατικό ψηφοδέλτιο της τελευταίας εικοσιπενταετίας. Γι αυτό και φρονώ ότι ο κύριος Σπύρου θα επικρατούσε σίγουρα σε έναν πιθανό β’ γύρο. Ωστόσο, η κυρία Βάκα αποδείχθηκε “πολιτική γάτα” και -όπως κάθε γάτα- ήταν “επτάψυχη”, όχι από τύχη αλλά από τις επιλογές της. Αυτό το 0,17% πιστώνεται πρώτα από όλα σε εκείνη και είναι ολοδική της η επιτυχία. Το μόνο που πρέπει να ευχηθούμε είναι καλή θητεία πρώτα στη δημοτική αρχή και έπειτα σε ολόκληρο το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου μας.
Παναγιώτης Καράβας
Φιλόλογος
Πρόεδρος Δημοτικής Κοινότητας
Χαλκίδας, 2014-2019
Ακολουθείστε μας στο Google News