Ο Νικόλαος Σιόλιας, Μαθηματικός και Δημοτικός Σύμβουλος του «Ρεύματος Ανατροπής» στο Δήμο της Χαλκίδας καταθέτει την άποψη του για την τουριστική αναβάθμιση της Χαλκίδας.

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός, από τότε που με μεγάλη χαρά υποδεχτήκαμε τους φίλους Κινέζους της Πόλης Wuhan, έστω και επικοινωνιακά,  σε τελετή αδελφοποίησης των Πόλεών μας.
Η κινεζική πόλη είναι μια ανεπτυγμένη, μικρού μεγέθους πόλη για τα κινεζικά δεδομένα, με 10,7 εκατομμύρια κατοίκους εκτός των άλλων. 
Είναι θετικές αυτές οι κινήσεις και πραγματικά προωθούν τις διακρατικές σχέσεις και την αδελφοποίηση των Λαών.  Διαμορφώνουν δε και το πλαίσιο της αμοιβαίας  επωφελούς σχέσης και στο οικονομικό πεδίο, κυρίως στο επίπεδο του τουρισμού, λόγω της συγκυρίας.
Σε λίγες μέρες, στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου της Χαλκίδας, θα καλεστούμε να συζητήσουμε και να ψηφίσουμε τον Προυπολογισμό και το Τεχνικό Πρόγραμμα του 2018. Αναμένουμε να δούμε εκείνα τα έργα, που θα δώσουν αναπτυξιακή διάσταση από τον Δήμο.
Αναρωτιέμαι αν, σαν υπόθεση εργασίας, ένα μικρό μέρος των κινέζων αδελφών μας, ας πούμε 50.000 σε διάστημα ενός μηνός,  αποφασίσουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές να τις περάσουν στην πόλη μας, τι θα έχουμε να τους δείξουμε από τις ομορφιές μας; Με ποιο τρόπο θα καλύψουμε τις ανάγκες τους; Αρκούν η «Αρέθουσα», η «Δήμητρα», οι παραλίες, τα φαγάδικα και τα νυχτερινά μπαράκια; 
Η απάντηση είναι: όχι βέβαια…
Εδώ και 2 χρόνια με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου (επειδή ο νόμος το επιβάλει) συγκροτήθηκαν οι δημοτικές επιτροπές φορέων και πολιτών, μεταξύ των άλλων και η επιτροπή για «την ανάπτυξη του Τουρισμού» που συνεδρίασε μία και μόνη φορά!
Κατά την άποψή μου, θα πρέπει ο Δήμος της Χαλκίδας, με σοβαρότητα και συναίνεση  να μελετήσει, μεσα από την διαδικασία της διαβούλευσης, τις προοπτικές της τουριστικής ανάπτυξης και εκείνες τις παρεμβάσεις που χρειάζονται για την ενίσχυσή της.
Κάποια πρώτα βήματα έγιναν με την παρέμβαση των Ξενοδόχων και την συνδρομή της Κυβέρνησης, με την απευθείας σύνδεση της Χαλκίδας, οδικά και σιδηρόδρομικά,  με το διεθνές αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος».
Όμως το πρόβλημα παραμένει: ήρθα στην Χαλκίδα, μια πανάρχαια Πόλη και θέλω να δω την ιστορική της διαδρομή …Βλέπω την πόλη λίγο πριν την Υψηλή Γέφυρα: τι θα δω; Τίποτα!  Ένα περίπτερο που να ενημερώνει τον ταξιδιώτη δεν είναι απαραίτητο;  Ένα Καφέ για μια ανάσα και μια πρώτη πληροφόρηση;
Η καταστροφή των σπουδαίων ιστορικών κτηρίων  της πόλης, το κάστρο, ο Νείλος, τα νεοκλασικά, η Παλίρροια, η Αβένα… είναι ανεπίστρεπτη. Η βλακεία έχει περισσέψει σ’ αυτήν την πόλη… και η μανία καταστροφής  ό,τι ιστορικού, θύμα στον «εξευρωπαισμό» των Βλαχοδημάρχων… θα μας ακολουθεί.  Να μην κάνουμε τα ίδια λάθη….
Θα αποφασίσουμε να αναδείξουμε τον αρχαιολογικό χώρο της Αυλιδίας Αρτέμιδας; Όλος ο κόσμος τον γνωρίζει από τα Ομηρικά Έπη (Ιλιάδα)… όποιος έρχετε δεν πρέπει να γνωρίζει ότι ο Τρωική Εκστρατεία ξεκίνησε από εδώ; 
Πολλές προτάσεις θα μπορούσαν να μπούνε στη δημόσια συζήτηση:  για παράδειγμα, η ανάδειξη της «Ξηρόπολης», το Καστέλι των Φύλων, οι Πύργοι στον Μύτικα, η Παναγιά η Καστελοριζιώτισσα, το Λευκό στο Αφράτι, ο αναρριχητικός βράχος στο Καμάρι, ένας δρόμος της ιστορίας του Ληλαντίου Πεδίου. Μπορούμε ακόμα και την καταστροφή που έχει συντελεστεί στο Ληλάντιο («λίμνη» των Φύλλων) με την ανεξέλεκτη αφαίρεση του αργιλοχώματος, να την μετατρέψουμε σε «αξιοθέατο».  Ακόμα ακόμα και τις ίδιες αυτές τις αμπολές, θα μπορούσαμε να αναδείξουμε, να τις γλυτώσουμε από την καταπάτηση. Ταυτόχρονα μπορούν σε συνέργεια με την βοήθεια του Δήμου, ντόπιοι παραγωγοί να αναδείξουν τα υπέροχα προιόντα του Ληλαντίου: το κρασί, το λάδι, τα οπωροκηπευτικά …. Να αναδειχθεί το αρχαίο λιμάνι της Ανθηδώνας, σαν καταδυτικός προορισμός, η βυθισμένη πόλη στην Μάνικα κ.ά.
Να αναδειχθούν και να προστατευτούν οι Υδροβιότοποι που περιβάλλουν την Πόλη, η Γλύφα, ο Κωλοβρέχτης, οι Αλυκές Κοπανά, οι εκβολές του Λήλα… που εκτός του περιβαλλοντικού οφέλους, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σαν οικονομικός πόρος.
Αυτές τις μέρες συμβαίνει κάτι εντυπωσιακό στην πόλη: βρίσκεται στο τελικό στάδιο της ναυπήγησής του, ένα παραδοσιακό ξύλινο σκάφος με σχέδια του 19ου αιώνα, ένα πανέμορφο τσερνίκι, αιγαιοπελαγίτικο σκαρί, με εντυπωσιακή αρματωσιά! Μήπως θα πρέπει να το «υιοθετήσουμε», να το δούμε και σαν την «μασκότ» της Πόλης; Να ενισχύσουμε την αναβίωση της παραδοσιακής τέχνης του καραβομαραγκού…
Αυτές και πολλές άλλες προτάσεις από φορείς, τις τοπικές κοινωνίες αλλά και απλούς πολίτες υπάρχουν και θα υπάρξουν στο μέλλον που οφείλουμε να τις ανιχνεύσουμε και να τις διερευνήσουμε, με έναν ειλικρινή δημόσιο, θεματικό διάλογο ουσίας. Τα χρηματοδοτικά εργαλεία υπάρχουν, σε προγράμματα ΠΔΕ και ευρωπαικά. Ο Δήμος θα μπορούσε να συμβάλει σ’  αυτό,  αλλά θέλει;
Νικόλαος Σιόλιας,
Μαθηματικός και Δημοτικός Σύμβουλος του «Ρεύματος Ανατροπής»
Ακολουθείστε μας στο Google News