Η ύψιστη τιμή για τους νεκρούς και τη θυσία του Πολυτεχνείου είναι, εμείς οι ζωντανοί, να εκπληρώνουμε στο ακέραιο το χρέος μας απέναντι στη Δημοκρατία.
Σε έναν κόσμο που βαδίζει προς τον ολοκληρωτισμό, η υπεράσπιση της Δημοκρατίας είναι χρέος του καθενός μας, από όποιο μετερίζι κι αν βρίσκεται.
Βλέπουμε τα ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες να υποχωρούν συνεχώς, με πρόσχημα άλλοτε την ασφάλεια και άλλοτε την υγεία, την ευμάρεια ή τη γεωπολιτική συγκυρία.
Βλέπουμε τη χειραγώγηση του Τύπου, τον έλεγχο της Δικαιοσύνης και των Ανεξάρτητων Αρχών και αρχίζουμε σταδιακά να τα θεωρούμε όλα αυτά μια “φυσιολογική κανονικότητα”.
Βλέπουμε να αυστηροποιείται το εποπτικό πλαίσιο γύρω από τις δραστηριότητες των πολιτών, ενώ χαλαρώνει γύρω από τα κέντρα εξουσίας.
Αν θέλουμε να τιμούμε τη μνήμη και να εκπληρώνουμε το καθήκον μας απέναντι στους νεκρούς του Πολυτεχνείου, έχουμε χρέος να αντισταθούμε απέναντι σε αυτήν τη νέα κανονικότητα.
Ακολουθείστε μας στο Google News
