Εμείς και τα πτυχία μας

Με άρθρο της η Χαλκιδέα Γλαύκη Δελόγκη, 25 χρονών, άνεργη παρόλες τις σπουδές της, εκφράζει την άποψη της για τη γενιά του 1980-00, στην οποία δόθηκε μεν η μεγαλύτερη ώθηση για να σπουδάσει, αλλά τελικά κατάφερε να αποκτήσει περισσότερα πτυχία και μεταπτυχιακά από όσα η ίδια η κοινωνία μπορεί ν΄αντέξει.

Νομίζω ότι ανήκουμε στη γενιά(1980’-00’, Υ) ,που της δόθηκε η μεγαλύτερη και ισχυρότερη ώθηση- κίνητρα για να σπουδάσει. Και το έκανε,επιτυχημένα…

Και τώρα τι;

Ίσως είναι η πρώτη φορά, που μέσα σε μια ελληνική οικογένεια υπάρχουν τόσοι πολλοί πτυχιούχοι, όσοι και τα παιδιά της.

Και τώρα τι;

Πολλοί, έχουν 2-3 τουλάχιστον πτυχία, μην αναφέρω τα μεταπτυχιακά… τα οποία πριν μια 2ετία ήταν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ – θεωρούσαμε ότι χωρίς μεταπτυχιακό δεν έχεις κάνει τίποτα- όχι πως τώρα δεν είναι αλλά λόγω κρίσης, πολλοί δυσκολεύονται και άλλοι τόσοι δεν ενδιαφέρονται.

Άρα, τυπικά είμαστε όλοι μορφωμένοι και τι κάνουμε τώρα?

Η ζωή μας ήταν προγραμματισμένη μια χαρά μέχρι να τελειώσουμε τις σπουδές μας. Για το μετά όμως δεν σε προετοιμάζει κανείς. Έρχεται η πραγματικότητα και σε απογυμνώνει.

Μια ένσταση, μόνο όταν τα ρούχα είναι δανεικά. Όλοι φοράμε δανεικά ρούχα, της οικογένειας μας, της μάνας μας, του προπάππου μας, της κοινωνίας… . πολλοί το νοιώθετε και εγώ μαζί. Πολεμάς, βυθίζεσαι, απογοητεύεσαι, προσπαθείς και στο τέλος φτιάχνεις κάτι δικό σου. Γιατί είπαμε τα δανεικά ή θα στα πάρουν ή τα βαρεθείς ή δεν θα σου κάνουν ή…

Ξεκίνησα να μιλώ για τα πτυχία, για τη μόρφωση, για αυτά που σου επιβάλλουν ή ασυνείδητα επιβάλλεις στον εαυτό σου. Έρχεται όμως το πλήρωμα του χρόνου και μόνο εσύ μπορείς να αποφασίσεις για τη ζωή σου.

Τι κάνεις; Πόλεμο

Τι σου κάνουν; Σου δημιουργούν κρίση.

Πολεμάω, εμένα για να γίνω πιο δυνατή και μετά αντιμετωπίζω το χάος. Μπορεί να παρασύρθηκα, μπορεί να καπελώθηκα, μπορεί να έγινα κομμάτι του συστήματος.

Όμως το σύστημα αυτό, με έθρεψε, με αποδυνάμωσε και με έκανε αυτό που είμαι, να μπορώ να επιλέγω!

Είμαι εδώ, απέναντι του

Έτοιμη και απροετοίμαστη

Δεν ξέρω τι θα γίνει στο τέλος, ξέρω όμως ότι μέχρι τώρα και έχω χάσει και έχω κερδίσει

Γιατί είμαι εδώ!