Σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση και ειδικότερα στον Υπουργό Υγείας, Άδωνη Γεωργιάδη, ασκεί με άρθρο του στην εφημερίδα «Δημοκρατία» ο επικεφαλής της παράταξης Στερεά Περιφέρεια και πρώην Υπουργός Υγείας, Κώστας Μαρκόπουλος.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Υγείας, ο κ. Μαρκόπουλος κάνει λόγο για «χαμένα στοιχήματα» του Υπουργού και «μαύρα μεσάνυχτα» στην κυβερνητική πολιτική για την Υγεία, αναδεικνύοντας την επιδείνωση κρίσιμων δεικτών του ΕΣΥ, τις καθυστερήσεις σε βασικές μεταρρυθμίσεις και τη διαρκή επιβάρυνση των πολιτών. Δεν διστάζει, μάλιστα, να καταλογίσει σοβαρές ευθύνες και στον ίδιο τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, κάνοντας λόγο για αδιαφορία απέναντι στη δραματική εικόνα του τομέα Υγείας στη χώρα.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Κώστα Μαρκόπουλου:
ΤΑ «ΧΑΜΕΝΑ ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΑΔΩΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑΣ
(Ευχαριστώ την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ για την φιλοξενία και ανάδειξη του άρθρου μου)
Σήμερα Παγκόσμια Ημέρα Υγείας, αντί εορτής, η θλίψη κυριαρχεί για την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο Υγείας-Φαρμάκων στην Ελλάδα.
Ο σημερινός Υπουργός είχε 12μηνη εμπειρία 25/6/2013-9/7/2014 και επομένως προσήλθε «ετοιμοπόλεμος» στις 4/1/2024 στην Αριστοτέλους με πολύ καλύτερες συνθήκες χρηματοδότησης από 5% του ΑΕΠ στο 6,3% σε μεγαλύτερο ΑΕΠ από το 2013.
Θα περίμενε κανείς, έτοιμος όπως ήταν, να ξεκινήσει μία ουσιαστική αναβάθμιση του ΕΣΥ και την βελτίωση των συνθηκών των υπηρεσιών υγείας για τους Έλληνες. Δυστυχώς είναι ο χειρότερος Υπουργός Υγείας που έχει περάσει ποτέ. Έχει έρθει σε πλήρη ρήξη με κάθε ομάδα εργαζομένων, πλην της ΕΙΝΑΠ της κας. Παγώνη, γι’ αυτό και η τελευταία ηττήθηκε και μαζί της η Ν.Δ. και μάλιστα από το ΚΚΕ…
Έθεσε μόνος του τον πήχη και πέρασε από κάτω. Τα χαμένα στοιχήματα του είναι:
1. Η τεράστια λίστα αναμονής στα χειρουργεία «ψυχρών» ή (μη επειγόντων περιστατικών). Οι βασικότερες αιτίες ήταν η μείωση χειρουργικών τραπεζιών σε λειτουργία λόγω έλλειψης προσωπικού. Τι έκανε; Αντί να αυξήσει το προσωπικό (νοσηλευτικό, αναισθησιολόγοι κυρίως και δευτερεύοντες χειρουργοί), θέσπισε «απογευματινά χειρουργεία» χωρίς να θέσει σε λειτουργία όλα τα χειρουργικά τραπέζια, δηλαδή σε ακρωτηριασμένα λειτουργικώς Νοσοκομεία. Με τι χρήματα; Όχι από τους προϋπολογισμούς των Νοσοκομείων αλλά από ευκαιριακά χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης που όταν τελειώσουν το κόστος θα επιβαρύνει τον ασθενή, αφού τα Νοσοκομεία δεν έχουν επανέλθει στην κανονική πρωινή λειτουργία!
2. Ο ηλεκτρονικός φάκελος ασθενή με όλα τα στοιχεία ασθενειών και φαρμακευτικής αγωγής για κάθε πολίτη. Μετά από 3 χρόνια καθυστέρησης δεν υπάρχει ημερομηνία υλοποίησης διότι η ψηφιοποίηση των αρχείων των Νοσοκομείων δεν έχει προχωρήσει παρά ελάχιστα, διότι ο θεσμός του οικογενειακού ιατρού δεν έχει ολοκληρωθεί και διότι η ΗΔΙΚΑ ακόμη ασχολείται με τα προβλήματα της συνταγογράφησης.
3. Λειτουργία ΤΕΠ-χρόνος αναμονής-ράντζα ακόμη σε ημέρες γενικής εφημερίας. Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια θεσπίστηκαν τα ΤΕΠ (Τακτικά Εξωτερικά Ιατρεία) με ξεχωριστό προσωπικό, το πρόβλημα του χρόνου αναμονής γίνεται χειρότερο διότι σε ημέρες εφημερίας τα Νοσοκομεία δέχονται υπερπολλαπλάσιο αριθμό ασθενών. Οι λόγοι είναι: α) η αδυναμία των Περιφερειακών Νοσοκομείων να αναλαμβάνουν σύνθετα ή δύσκολα περιστατικά λόγω ελλείψεων σε ειδικότητες ή εργαστήρια οπότε οι μεταφορές με ΕΚΑΒ προς την πρωτεύουσα να είναι πολύ περισσότερες. β) η απόλυτη αποτυχία του θεσμού του οικογενειακού ιατρού και η απόλυτη καταστροφή της πρωτοβάθμιας (που πραγματοποιήθηκε από τον ίδιο τον κ. Γεωργιάδη με τις απολύσεις το 2013) την οποία το Σ/Ν του Υπουργού Πλεύρη δεν κατέστη δυνατόν να διορθώσει.
4. Τα Περιφερειακά Νοσοκομεία που παραμένουν με 40%-60% του αναγκαίου ιατρικού προσωπικού και λειτουργούν σε δύσκολες-ηρωικές συνθήκες, αλλά με μειωμένη την εμπιστοσύνη του πολίτη, ο οποίος συνεχίζει να «ψάχνει» την ανακούφιση σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Λάρισα κυρίως. Υπάρχουν Νοσοκομεία με πληρότητα 30-40% όχι με ευθύνη του προσωπικού αλλά με ευθύνη του Υπουργού Υγείας που τα έχει εγκαταλείψει στην τύχη τους.
5. Εξειδικευμένες μορφές νοσηλείας όπως οι κλινικές αποκατάστασης ή μακροχρόνιας νοσηλείας (τελευταίοι στην Ευρώπη με 25 κλίνες/100.000 κάτοικοι) πρόβλημα το οποίο δεν υπάρχει ούτε στην στρατηγική του Υπουργείου Υγείας, αλλά το οποίο ευθύνεται για την παράταση παραμονής στις μονάδες εντατικής θεραπείας (ελλείψει ΜΑΦ, μονάδων αυξημένης φροντίδας…)
6. Τα ληξιπρόθεσμα χρέη Νοσοκομείων για τα οποία ήδη έχουμε υποστεί παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παράβαση νομοθεσίας. Τα χρέη αυτά ήταν το 2019: 344 εκατομμύρια €, το 2021 ήταν 907 εκατομμύρια € (πιθανόν και λόγω covid), το 2023: 1,319 δις και το 2024: 1,164 δις (αλλά με 400 εκατομμύρια πρόσθετη ενίσχυση). Μόνο τα χρέη των Νοσοκομείων είναι το 51% των συνολικών ληξιπρόθεσμων χρεών του Δημοσίου… Για ποια επιτυχία νοικοκυρέματος μιλάμε;
7. Φαρμακευτική δαπάνη, η οποία για να παραμείνει σταθερή χρεώνει με επιστροφές δυσβάσταχτες την Ελληνική φαρμακοβιομηχανία και βέβαια αυξάνει την ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη, δηλαδή την συμμετοχή του ασθενούς στα ύψη. Οι διαμαρτυρίες των χαμηλοσυνταξιούχων είναι και ισχυρές και δίκαιες αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τα δε καινοτόμα φάρμακα πολύ δύσκολα και πολύ καθυστερημένα έρχονται στην επικράτεια (από 167 καινοτόμα 2014-2022 μόνο 79 κυκλοφορούν στην χώρα).
Εν κατακλείδι η εικόνα της αποτυχίας είναι η εξής: Η Ελλάδα έχει ικανοποιητικές 426 νοσοκομειακές κλίνες/100.000 κατοίκων αλλά έχει κενές κλίνες στην Περιφέρεια και συνωστισμό και ράντζα στην Αθήνα. Η Ελλάδα έχει την μεγαλύτερη ιδιωτική δαπάνη που επιβαρύνει κάθε άτομο 1200€/έτος έναντι 35,5% έναντι 15,5% στην Ε.Ε.
Η Ελλάδα ξοδεύει το 6,2% του ΑΕΠ για την Δημόσια Υγεία έναντι 8,9% στην ΕΕ27. Είμαστε ακόμη κάτω από το επίπεδο του 2009 ενώ η ΕΕ είναι +32%!
Αυτό αφορά και τον Πρωθυπουργό, ο οποίος μόνιμα θριαμβολογεί είτε για το ΑΕΠ είτε για τις επενδύσεις είτε για την αναβάθμιση μας από τις αγορές, αγνοώντας ότι οι Έλληνες είναι από τους πλέον χαμηλοαμειβόμενους Ευρωπαίους με το μεγαλύτερο κόστος Υγείας για τους ίδιους και τις οικογένειες τους.
Δεν αξίζει στους Έλληνες, ιδιαίτερα μετά τις θυσίες που έχουν κάνει, μία τέτοια κατάντια στην οργάνωση της Υγείας. Και βέβαια δεν τους άξιζε ένας τόσο συγκρουσιακός Υπουργός σε ένα Υπουργείο που απαιτεί ανθρωπιά και οξυδέρκεια μαζί. Αν ο κ. Μητσοτάκης τον θεωρεί τόσο απαραίτητο στην κυβέρνηση του, ίσως έπρεπε όταν είχε την ευκαιρία, στον πρόσφατο ανασχηματισμό να τον μετακινήσει και να διασωθεί από το πρόβλημα «Υγεία», το οποίο από το 2019 που ανέλαβε την Πρωθυπουργία έχει σκαρφαλώσει στην δεύτερη θέση των παραπόνων των Ελλήνων μετά την ακρίβεια.
