Ο Νικόλαος Βασ. Μπουντούρης, πατέρας του Βασίλειου Νικολάου Μπουντούρη γεννήθηκε στην Ύδρα το 1805 και πέθανε στη Χαλκίδα στις 6 Ιανουαρίου του 1868, ενώ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή της Χαλκίδας.
Ως νεαρός αξιωματικός έλαβε μέρος από το 1821-1827 στις πολεμικές επιχειρήσεις και ναυμαχίες Αγίου Όρους, Σάμου, Αργολικού κόλπου, Γέροντα, Σούδας και Νεοκάστρου με υδραίικα πολεμικά πλοία “Θεμιστοκλής” και “Αχιλλέας”.
Το 1831 διορίστηκε από τους Δημογέροντες της Ύδρας μέλος της εν Σύρα Επιτροπής για να αναλάβει να συλλέξει τους εθνικούς πόρους των νησιών του Αιγαίου.
Από το 1837 μέχρι το 1844 υπηρέτησε στο Τελωνείο Πειραιά υπό τη διεύθυνση του Ι. Σέρρου ως Υγειονόμος. Το 1845 προήχθη σε Γενικό Επιθεωρητή των Υγειονομειών και εγκαταστάθηκε στη Χαλκίδα. Από την υπηρεσία αυτή απολύθηκε το 1847 ύστερα από τη συμμετοχή του στο κίνημα εναντίον του Όθωνα, που έγινε στη Χαλκίδα (Αγία Ελεούσα) υπό την αρχηγία του στρατηγού Νικόλαου Κριεζώτη και κατεστάλη από τον κυβερνητικό στρατό στις 4 Αυγούστου 1847. Στις 25 Μαρτίου 1848 ο βασιλεύς Όθων έδωσε γενική αμνηστεία στους στασιαστές, εξαιρώντας το Νικόλαο Κριεζώτη, ο οποίος αναγκάστηκε να καταφύγει στη Σμύρνη, όπου και πέθανε.
Το 1853 ο Νικόλαος Β. Μπουντούρης εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής της επαρχίας Χαλκίδας. Την ίδια χρονιά εκλέχθηκε πρώτος δημαρχιακός πάρεδρος του Δήμου Χαλκίδας και για την περίοδο 1855-1857, δήμαρχος Χαλκίδας.
Το 1862, μετά την έξωση του Όθωνα συμμετείχε σε επιτροπή για τη σύσταση Εθνοφυλακής στην επαρχία Χαλκίδας.
Στο διάστημα της Μεσοβασιλείας συμμετείχε ως Υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση Δ. Κυριάκου (9 Απριλίου 1863) και δυο χρόνια αργότερα στις 28 Νοεμβρίου στην κυβέρνηση Μπ. Ρούφου πάλι ως υπουργός Ναυτικών, θέση από την οποία παραιτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1866.
Παντρεύτηκε τη Βασιλική, κόρη του Αναγνώστου Γιουρδή, με την οποία απέκτησαν επτά παιδιά: 1) τον Βασίλειο, σύζυγο Ευφροσύνης Λ. Μελά, 2)τον Δημήτριο, σύζυγο Ιωσηφίνας Declaux, 3)τη Σκεύω, σύζυγο του αεροπαγίτη Θεόδωρου Βώκου, 4) τη Μαρούσα, σύζυγο του ιατρού Π. Καλογερόπουλου, 5) την Πετρούλα, σύζυγο Ανδρέα Στράτου, 6) την Μαργαρίτα και 7) τον Σταμάτιο.
Τιμήθηκε με τον Αργυρό και Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος (1840,1866) και με το Αριστείο 3ης Σεπτεμβρίου (1844) καθώς και με το δίπλωμα ευεργέτη της εν Αθήναις Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (1846).
Πέθανε στη Χαλκίδα στις 6 Ιανουαρίου 1868.
Σημείωση: Οι πληροφορίες προέρχονται από το αρχείο της οικογένειας Μπουντούρη/Βουδούρη, που βρίσκεται στην εταιρεία Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου Ε.Λ.Ι.Α. και δωρίστηκε στον ΕΛΙΑ από την τελευταία απόγονο της οικογένειας Αικατερίνη Βουδούρη.
Ακολουθείστε μας στο Google News
