Ορέστης Μακρής, ο Χαλκιδέος του Ελληνικού Κινηματογράφου

Ο Χαλκιδέος Ορέστης Μακρής ήταν ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου. Στην καρδιά του κοινού έμεινε ως ο μεθύστακας, ο λαϊκός άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Σκληρός αλλά ευαίσθητος συνεχίζει ακόμα και σήμερα να αποτελεί ένα πρότυπο θεατρικής μελέτης.

Ο Ορέστης Μακρής γεννήθηκε στη Χαλκίδα στις 30 Σεπτεμβρίου του 1899. Ήταν ένας καταξιωμένος ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, που ενσάρκωσε με τρόπο υποδειγματικό τον τύπο του πικραμένου λαϊκού ανθρώπου αλλά και του “μεθύστακα”. Είχε ξεκινήσει την καριέρα του ως τενόρος και όταν το είδος άρχισε να παρακμάζει, μεταπήδησε στο μουσικό θέατρο και την επιθέωρηση.

Ο Ορέστης Μακρής ήταν πολυτάλαντος αφού είχε πολύ καλή φωνή και αυτό το αποδεικνύει το ότι πριν ασχοληθεί με την ηθοποιία, ήταν τενόρος της οπερέτας. Η καριέρα του ως τενόρος, ξεκίνησε στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας. Στη Νικομήδεια είχε βρεθεί, το 1921, ως φαντάρος της 11ης μεραρχίας. Εκεί, λοιπόν, στο μέτωπο τραγούδησε μπροστά σε ακροατήριο για πρώτη φορά, ο Ορέστης Μακρής.

Τέσσερα χρόνια μετά, το 1925, θα εμφανιστεί στην Κρήτη με το θίασο της Ροζαλίας Νίκα και πάλι ως τραγουδιστής, ενώ θα εμφανιστεί και στο θίασο Παπαϊωάννου. Ως ηθοποιός θα διαπρέψει στην ενσάρκωση ρόλων λαϊκών τύπων. Το 1932 θα εγκαταλείψει την οπερέτα και θα αρχίσει να παίζει στο θέατρο, κυρίως σε παραστάσεις επιθεώρησης. Η πολύ καλή φωνή που διέθετε αλλά και το πηγαίο ταλέντο του στην ηθοποιία τον βοήθησαν να δημιουργήσει το θεατρικό τύπο του «μπεκρή». Η απόδοσή του στο τύπο του «μεθύστακα», αποτέλεσε σταθμό στο ελληνικό θέατρο. Τον τύπο αυτόν μετέφερε αργότερα και στον κινηματογράφο με ομώνυμο τίτλο. Ο ρόλος αυτός τον έκανε ευρύτερα γνωστό στο κοινό. Ακόμα και σήμερα, συνηθίζουμε να φωνάζουμε κάποιον που πίνει πολύ «Ορέστη Μακρή».

Η πρώτη ταινία στην οποία έπαιξε, ήταν «Ο μάγος της Αθήνας» το 1931, ενώ το αξιοσημείωτο με την ταινία του ο «Μεθύστακας», ήταν ότι ο ίδιος ο Ορέστης Μακρής δεν έπινε ποτέ.

Φιλμογραφία

• Ο μάγος της Αθήνας (1931)
• Ο μεθύστακας (1950)
• Ο γρουσούζης (1952)
• Το κορίτσι της γειτονιάς (1954)
• Η κάλπικη λίρα (1955)
• Καταδικασμένη και από το παιδί της (1955)
• Το φιντανάκι  (1955)
• Η αρπαγή της Περσεφόνης (1956)
• Η θεία από το Σικάγο (1957)
• Της νύχτας τα καμώματα (1957)
• Το αμαξάκι (1957)
• Η κυρά μας η μαμή (1958)
• Μια λατέρνα, μια ζωή (1958)
• Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο (1959)
• Ο Θύμιος τα κάνε θάλασσα (1959)
• Στουρνάρα 288 (1960)
• Η Χιονάτη και τα επτά γεροντοπαλίκαρα (1960)
• Της μιας δραχμής τα γιασεμιά  (1960)
• Έξω οι κλέφτες (1961)
• Οικογένεια Παπαδοπούλου (1961)
• Ο καλός μας άγγελος (1961)
• Το μεροκάματο του πόνου (1963)
• Ο Αριστείδης και τα κορίτσια του (1964)
• Αδικημένη (1964)
• Ζητιάνος μιας αγάπης (1964)
• Κάθε καημός και δάκρυ (1964)
• Πόνεσα πολύ για εσένα
• Με πόνο και με δάκρυα (1965)
• Οι καταφρονεμένοι (1965)
• Ένα κορίτσι αλλιώτικο από τα άλλα (1968)

Η τελευταία ταινία στην οποία εμφανίστηκε ήταν η «Ένα κορίτσι αλλιώτικο απ΄τ΄άλλα» (1968), ενώ για την θεατρική προσφορά του τιμήθηκε από την πολιτεία με το παράσημο του Τάγματος του Φοίνικα.

Ο σπουδαίος Έλληνας ηθοποιός πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του σε βαθιά φτώχεια, ώσπου στις 29 του Γενάρη του 1975 έφυγε από τη ζωή. Προς τιμήν του στη Χαλκίδα υπάρχει ένα καλοκαιρινό θέατρακι που φέρει το όνομα του,  «Θέατρο Ορέστης Μακρής», στο Πάρκο του Λαού. Επίσης, το όνομά του έχει δοθεί σε μια οδό της Χαλκίδας.