Η πόλη της Ερέτριας είναι μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Εύβοιας. Κάθε χρόνο, πολλοί τουρίστες την επισκέπτονται για να θαυμάσουν τόσο τη φυσική ομορφιά του τόπου όσο και τα μνημεία και τους αρχαιολογικούς χώρους του.
Αρχαιολογικοί χώροι στην Ερέτρια:
Μουσείο Ερέτριας:
Το Μουσείο Ερέτριας αποτελεί ένα από τα σημαντικά αρχαιολογικά μουσεία του ελληνικού χώρου, στο οποίο παρουσιάζονται ευρήματα από διάφορες εποχές. Εξέχουσα θέση σ” αυτά κατέχουν τα γλυπτά του ναού του Δαφνηφόρου Απόλλωνα, και ιδιαίτερα το σύμπλεγμα του Θησέα με την αμαζόνα Αντιόπη. Το Μουσείο βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με το χώρο, γεγονός που βοηθά στην καλύτερη κατανόηση του. Το κτίριο του Μουσείου ανήκει στο ελληνικό κράτος, ενώ η επέκτασή του με μια δεύτερη μεγάλη αίθουσα χρηματοδοτήθηκε από την Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή.
Το ευρήματα προέρχονται από ανασκαφές της τοπικής Εφορείας και ξένων αρχαιολογικών σχολών (Ελβετική και Βρετανική Σχολή) στην ευρύτερη περιοχή της Ερέτριας. Χρονολογικά καλύπτουν όλο το φάσμα κατοίκησης της περιοχής, από την Εποχή του Χαλκού μέχρι και τα Ρωμαϊκά Χρόνια. Υπάρχει μια χρονολογική ταξινόμηση των προθηκών και των αντικειμένων, ξεκινώντας από τα αρχαιότερα και καταλήγοντας στα νεότερα. Στο μουσείο εκτίθεται κεραμική, όλων των περιόδων, γλυπτά και ανάγλυφα της Αρχαϊκής, Κλασικής και Ελληνιστικής Εποχής, χάλκινα αντικείμενα, όπως αγγεία, ειδώλια, είδη πολυτέλειας από την Ανατολή, κοσμήματα από χρυσό, ασήμι, χαλκό, φαγεντιανή (πόρπες, αλυσίδες, σκουλαρίκια κλπ), λυχνίες και οπλισμός. Ως σημαντικότερα εκθέματα του Μουσείου μπορούν να θεωρηθούν το γλυπτό σύμπλεγμα του Θησέα με την Αντιόπη από το δυτικό αέτωμα του ναού του Δαφνηφόρου Απόλλωνα στην Ερέτρια, το πήλινο αγαλματίδιο Κενταύρου από το Λευκαντί, που αποτελεί την πρωιμότερη παράσταση αυτού του μυθολογικού όντος, η χάλκινη παρωπίδα αλόγου με έκτυπη παράσταση από τη βόρεια Συρία και παναθηναϊκοί αμφορείς.
Στον προθάλαμο του Μουσείο εκτίθενται γλυπτά του 4ου αι. π.Χ. και επιγραφές, μία από τις οποίες είναι σε γραφή «βουστροφηδόν». Η πρώτη κύρια αίθουσα του Μουσείου περιλαμβάνει τα ευρήματα της προϊστορικής Ερέτριας, όπως επίσης και τριών γειτονικών προϊστορικών οικισμών, αυτών της Ξηρόπολης, της Αμαρύνθου και της Μαγούλας.
Η Ξηρόπολη βρίσκεται βορειοδυτικά της Ερέτριας και έχει να επιδείξει και αποτελεί σημαντική θέση από το τέλος της Πρωτοελλαδικής Εποχής και την Μυκηναϊκή Εποχή. Ο οικισμός της Αμαρύνθου αποκαλύφθηκε πάνω σε τεχνητό λόφο νοτιοανατολικά της Ερέτριας και ξεκινά από την Πρώιμη Πρωτοελλαδική Εποχή (γύρω στο 3000 π.Χ.). Η Μαγούλα βρίσκεται μεταξύ Ερέτριας και Αμαρύνθου και ανάγεται χρονολογικά επίσης στην Πρωτοελλαδική Εποχή.
Τα σημαντικότερα εκθέματα, ωστόσο, προέρχονται από τα πρωτογεωμετρικά νεκροταφεία του Λευκαντίου και της Ερέτριας. Στη δεύτερη αίθουσα δεσπόζει το δυτικό αέτωμα του ναού του Δαφνηφόρου Απόλλωνα, το οποίο χρονολογείται στα τέλη του 6ου αι. π.Χ. και αποτελεί δείγμα υψηλής τέχνης. Οι προθήκες που πλαισιώνουν το γλυπτό διάκοσμο παρουσιάζουν αντικείμενα από τον καθημερινό βίο, από τον ιδιωτικό βίο στο σπίτι, από τον αθλητικό βίο (παναθηναϊκοί αμφορείς), από το λατρευτικό βίο και από το νεκρικό βίο (κτερίσματα από κλασικούς, ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς τάφους). Τέλος, στην αυλή του Μουσείου παρουσιάζονται αρχιτεκτονικά μέλη, επιτύμβιες στήλες και ψηφίσματα, όπως επίσης και το σημαντικό εύρημα του κεραμικού κλιβάνου που βρέθηκε στην περιοχή της αρχαίας αγοράς της Ερέτριας και χρονολογείται στη Μεσοελλαδική Εποχή (2000 – 1650 π.Χ.).
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ερέτριας διαθέτει προθάλαμο, δύο κύριες αίθουσες, προαύλιο και αποθήκη. Το μουσείο εποπτεύεται από την ΙΑ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων που εδρεύει στη Χαλκίδα Εύβοιας.
Η Ακρόπολη της Ερέτριας:
Ερείπια της αρχαίας Ερέτριας, βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη την πόλη , από την παράκτια ζώνη έως και το λόφο, όπου συναντάμε την Ακρόπολη, κτίριο κατασκευασμένο τον 3ο αι. π.Χ.
Η οικία των ψηφιδωτών
Η «Οικία των Ψηφιδωτών» ήταν ισόγεια, κατασκευασμένη πάνω σε παλαιότερα οικοδομήματα περί το 370 π.Χ. Καταλάμβανε ένα χώρο 625 τ.μ. Η αρχιτεκτονική της αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της αρχαιας ελληνικής κατοικίας. Περιλαμβάνει αίθριο, επίσημους και βοηθητικούς χώρους. Λόγω του ψηφιδωτού διάκοσμου οι αίθουσες στην βόρεια πλευρά χαρακτηρίζονται ως οι πιό θεαματικές. Η εικονογραφική θεματολογία του ψηφιδωτού διάκοσμου είναι εμπνευσμένη από την μυθολογία και τη Ιλιάδα. Η Οικία καταστράφηκε από πυρκαγιά στις αρχές του 3ου αι. π.Χ.
Ο ναός της Ίσιδας
Το Ισείον, είναι ναός αφιερωμένος στην Ίσιδα και σε άλλες αιγυπτιακές θεότητες. Βρίσκεται στο νότιο τομέα της πόλης, πίσω από το μικρό λιμάνι, επιτρέποντας μας να συνδέσουμε την ύπάρξή του με την εμπορική δραστηριότητα στην Ερέτρια. Λατρεία αιγυπτιακών θεοτήτων στην Ελλάδα, έγινε κατά την ελληνιστική περίοδο.Ο ναός χρονολεγείται στον 4ο αι. π.Χ.
Ο τάφος των «Ερώτων»
Πρόκειται για έναν τάφο μακεδονικού τύπου που χρονολογείται στα τέλη του 4ου αι. π.Χ., περίοδος κατά την οποία, μετά την κυριαρχία των μακεδόνων εμφανίζονται και στη νότια ελλαδα ταφικά μνημεία αυτού του τύπου.
Ανάμεσα στα άλλα ευρήματα του τάφου, που σήμερα εκτίθενται στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, βρέθηκαν και πήλινα αγαλματίδια Ερώτων, στα οποία οφείλεται η σημερινή ονομασία του μνημείου. Βρίσκεται στο λόφο βορειοδυτικά της Ερέτριας και διατηρείται σε αρκετά καλη κατάσταση.
Το Ιερό Δαφνηφόρου Απόλλωνα
Το ιερό του Δαφνηφόρου Απόλλωνα ιδρύθηκε, σύμφωνα με τα ανασκαφικά δεδομένα, γύρω στον 8ο αι. π.Χ. Καταστράφηκε πιθανόν, στη διάρκεια του Ληλαντίου πολέμου, για να ξαναχτιστεί στα μέσα του 7ου αι. π.Χ. Μοναδική, στη κατασκευή αυτού του ναού, είναι η αρμονική συνύπαρξη ιωνικών και δωρικών αρχιτεκτονικών στοιχείων. Ο δυτικός εναέτιος διάκοσμος του αναπαριστά αμαζονομαχία και συγκεκριμένα το επεισόδιο της αρπαγής της βασίλισσας των Αμαζόνων, Αντιόπης, από τον Θησέα. Τα γλυπτά αυτά φιλοξενούνται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης. Ο ναός υπέστη μία κατατροφή από τους Πέρσες το 490 π.Χ. και ανακατασκευάστηκε αργότερα. Καταστράφηκε από τους Ρωμαίους , το 198 π.Χ.
Πηγή: Δήμος Ερέτριας
Ακολουθείστε μας στο Google News