Ιστορία της Κύμης

Η Κύμη είναι κωμόπολη και λιμάνι του νομού Εύβοιας, πρωτεύουσα της επαρχίας Καρυστίας και έδρα της Μητροπόλεως Καρυστίας και Σκύρου, με 3.037 κατοίκους. Βρίσκεται στη μέση της ανατολικής πλευράς της Εύβοιας και έχει ιστορία αιώνων ως ναυτική πόλη.

ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΑΠΩΤΕΡΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Η ελληνική μυθολογία αναφέρει τρεις εκδοχές για την ίδρυση της Κύμης: Η Κύμη ονομάσθηκε έτσι κατά μια εκδοχή από τη μυθολογική νύμφη Κυμώ. Η ηρωίδα Αμαζόνα Κυμώ , γεννήθηκε από την ένωσή της αμαζόνας Λάμιας, που κατοικούσε μέσα σε δάσος δρυών,   με τον θεό Ποσειδώνα. Αυτή υπήρξε ανταγωνίστρια της αμαζόνας Μύρινας, η οποία και κυριαρχούσε σε όλη την ανατολική Μεσόγειο. Η Κυμώ, για να εδραιώσει την ισχύ της στο Αιγαίο, λέγεται ότι ίδρυσε την ομώνυμη πόλη στην ανατολική ακτή της Εύβοιας.

Κατά τη δεύτερη εκδοχή ,οφείλει το όνομά της στα θεαματικά και εντυπωσιακά  κύματα των θαλασσών της και στη στενή σύνδεση των ναυτικών κατοίκων της με τα κύματα, τους ανέμους και τη θάλασσα.

Κατά μία τρίτη εκδοχή  από τη φωνολογική εξέλιξη της λέξης Κώμη >  Κούμη >  Κύμη. Κώμη σημαίνει κωμόπολη και υποστηρίζουν ορισμένοι ότι, αφού μέχρι σήμερα η μία και μοναδική θέση της αρχαίας Κύμης δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη, μάλλον η περιοχή ήταν κατοικημένη κατά την αρχαιότητα «κατά Κώμες».

Οι κάτοικοι της Κύμης ονομάζονται Κυμαίοι ή Κουμιώτες. Αποκαλούνται έτσι από την Κύμη ή Κούμη όπως τη λένε, ακόμα και τώρα ,οι παλαιότεροι κάτοικοί της.

Η Εύβοια, όπου και ανήκει η Κύμη, πήρε το όνομά της από τις λέξεις ευ + βους = καλό βόδι και στα περισσότερα νομίσματα της οι παραστάσεις είναι αγελάδες, μόσχοι. αμπέλια και αλιευτικές εικόνες.

Η περιοχή της Κύμης παρουσιάζει μεγάλο παλαιοντολογικό ενδιαφέρον. Στα παλιά λιγνιτωρυχεία της Κύμης είχαν βρεθεί το 1916 απολιθωμένα σπονδυλωτά, μεταξύ των οποίων το γνωστό «Ανθρακοθηρίο» της Κύμης, που θεωρείται πρόγονος του σημερινού ιπποπόταμου, το οποίο σήμερα εκτίθεται στο Παλαιοντολογικό Μουσείο των Αθηνών. Ανήκει στην εποχή του Μειόκαινου, 15 εκατομμύρια χρόνια πριν. Η πανίδα της Κύμης αποδεικνύεται παλαιότερη από αυτήν του Πικερμίου, που έχει βρεθεί στον Αλμυροπόταμο.

Ως οι παλαιότεροι κάτοικοι της Κύμης θεωρούνται οι Πελασγοί, οι οποίοι αφoμοιώθηκαν σταδιακά με τους νεήλυδες Αιολείς. Υποστηρίχθηκε ότι τα υπολείμματα τείχους στην περιοχή Κορακόπυργος της Κύμης είναι πελασγικά και ότι καταστράφηκαν αιφνίδια, ίσως από κοσμογονικές αιτίες.

Κύμη: Εύβοιας – Αιολίδας – Καμπανίας

Κύμη: Ονομασία τριών πόλεων της αρχαιότητας, της ευβοϊκής Κύμης και των αποικιών της στην Αιολίδα και στην Καμπανία.

1) Η Eυβοϊκή Κύμη υπήρξε μια από τις αρχαιότερες πόλεις  της Εύβοιας  και γνώρισε μεγάλη ακμή κατά την αρχαϊκή περίοδο. Η ισχύς της μαρτυρείται από την ίδρυση δύο αποικιών της που φέρουν το όνομά της: μια στην Μικρά Ασία και μία στην Ιταλία. Η θέση της έχει εντοπιστεί στην περιοχή της σημερινής κωμόπολης, όπου έχουν βρεθεί ταφικά μνημεία του 4ου και του 3ου αιώνα π.Χ., επιγραφές και νομίσματα. Στην βυζαντινή περίοδο η πόλη ήταν γνωστή με το όνομα Κούμα.

2) Η αιολική Κύμη είναι η σπουδαιότερη από τις πόλεις  της Αιολίδας ,  μεταξύ των εκβολών του Ερμού και του Καϊκου, σε απόσταση 40 χλμ. βόρεια της Σμύρνης. Η μυθολογία   την συνδέει με την αμαζόνα Κύμη. Η ιστορική όμως παράδοση  με Έλληνες  αποικιστές που έφτασαν στην περιοχή μετά τον  τρωικό πόλεμο  ή με άποικους από την ευβοϊκή Κύμη (γύρω στα 1300 π.Χ.) ή με Λοκρούς μετοικήσαντες από την κυρίως Ελλάδα.

3) Η ιταλική Κύμη είναι η αρχαιότερη από τις ελληνικές αποικίες στη νότια Ιταλία. Ιδρύθηκε γύρω στο 750 π.Χ. από Κυμαίους και Χαλκιδείς , οι οποίοι και έδιωξαν τους παλαιότερους κάτοικους από την περιοχή. Χτίστηκε σ’ ένα πανοραμικό ύψωμα (θυμίζοντας έντονα το ευβοϊκό κυμαϊκό ανάγλυφο) και περιελάμβανε ισχυρή  ακρόπολη ,  σημαντικό λιμάνι και πλούσια ενδοχώρα. Τα δεδομένα αυτά ευνόησαν την ιταλική Κύμη ώστε, αφού αναπτυχθεί οικονομικά, να φτάσει σε μεγάλη ακμή και να μεταδώσει τον ελληνικό πολιτισμό στους ντόπιους λαούς. Το ελληνικό αλφάβητο μεταφέρθηκε στην Ιταλία από τους Κυμαίους  αποίκους, όταν ίδρυσαν την ομώνυμη πόλη το 754 π.Χ. στην Κάτω Ιταλία, κοντά στη Ρώμη! Εκεί το ελληνικό αλφάβητο μετεξελίχθηκε στο λατινικό και ,αφού επικράτησε στους Λατίνους (Ρωμαίους), διαδόθηκε τελικά στη δύση. Επιπλέον άποικοι της Κύμης ίδρυσαν την πόλη Παρθενόπη (στην αρχαιοελληνική μυθολογία ήταν μια από τις Σειρήνες),η οποία και είναι γνωστή και ως Νέα Πόλη ή Νεάπολη!!!

Αναφορά στην αρχαία Κύμη γίνεται τον 1ο αι. μ.Χ. από τον Στράβωνα, ο οποίος γράφει ότι η ιταλική Κύμη, που βρίσκεται στον κόλπο της Νάπολι, είναι ευβοϊκή αποικία και μάλιστα των Χαλκιδαίων και των Κυμαίων («Κύμη Χαλκιδαίων και Κυμαίων παλαιότατον κτίσμα. Οι δε τον στόλον άγοντες Ιπποκλής ο Κυμαίος και Μεγασθένης ο Χαλκιδεύς διωμολογήσαντο προς σφας αυτούς, των μεν αποικίαν είναι, των δε την επωνυμίαν, όθεν μεν προσαγορεύεται Κύμη, κτίσαι δ’ αυτήν Χαλκιδείς δοκούσι»).

Η ιταλική Κύμη ήταν περίφημη για το σιβυλλικό μαντείο της, σημαντικά τμήματα του οποίου έχουν αποκαλυφθεί. Πρόκειται για μια σπηλιά, στο πιο απόμακρο σημείο της οποίας βρίσκονται τρία διαμερίσματα με σταυρωτή διάταξη. Αυτά ήταν τα δωμάτια των  μαντείων. Στο μικρότερο δωμάτιο αριστερά η Κυμαία Σίβυλλα έγραφε τους χρησμούς σε φύλλα που έπαιρνε ο άνεμος, αρχικά ως φορέας των απόψεων της Ήρας και αργότερα του Απόλλωνα.

Πηγή: Δήμος Κύμης-Αλιβερίου